Hepimiz
çocuklarımız için en iyisini istiyoruz, buna şüphe yok. Fakat acaba bunu böylesine
şiddetle isterken kaybettiğimiz şeyler olabilir mi? Cindi Katz, günümüz orta
sınıf ebeveynlerinin kendi çocuklarına sonsuz emek, zaman ve para yatırımı
yaparken diğer çocukları gözden kaçırdığını yazıyor. Bunu da ebeveynliğin
yoğuşması (parental involution) olarak adlandırıyor.
Katz, bu terimi Clifford
Geertz’in Endonezya'da tarımsal dönüşümü inceleyen çalışmasından ödünç
almış. Geertz’in bahsettiği dönüşüm,
modernleşen Endonezya’da geniş arazilerin ekildiği geleneksel tarım yöntemlerinin
terkedilmesi ve daha küçük alanlarda daha yoğun üretime geçilmesi olarak
özetlenebilir. Fakat bu dönüşümün sonucu, gıdanın daha fazla insana ulaşması
olmamış, toprak işçileri daha küçük tarlaları daha yoğun emek harcayarak
işlemişler ama toplam üretim artmamış. Kısacası, Katz diyor ki biz de bugün
daha az çocuğa daha yoğun kaynak aktarıyoruz, fakat toplumun bütününe
baktığımızda elde ettiğimiz sonuç düne göre daha iyi bir sonuç değil. Kendi
çocuklarımız için en iyi, en organik, en sağlıklı, en kaliteli, en en en olanı ararken
çocukluğun toplumsal bir şey olduğunu, başka çocuklardan da bizim sorumlu
olduğumuzu unutuyoruz.
“Parental involution describes the embellishment of contemporary
middle-class parenting practices and the ways they can preoccupy parents,
albeit sometimes grudgingly. The all-consuming nature of these practices can
also distract parents, rerouting their potential attention from the political,
economic and other sources of their insecurities to attend to their symptoms as
they simultaneously commodify their children as ideal class subjects of the
imagined future, embodying evermore elaborate attributes, and regard their
successful upbringing as a zero sum game (cf. Sammond, 2005: 370). Social
childhood – that is, other people’s children – is a casualty here, as witnessed
in the underfunded childcare centers, ill-equipped playgrounds, and poor
schools in which so many children come of age” (Katz, s.727-728)
Katz, C. (2017). The Angel of Geography: Superman, Tiger
Mother, aspiration management, and the child as waste. Progress in
Human Geography, 42(5) 723-740.
Geertz, C. (1968). Agricultural involution: the
process of ecological change in Indonesia. University of California Press.
